معنی تار و تنگ در لغت نامه دهخدا

تیره و تار. سخت تیره. تاریک و سخت:، ز گشت دلیران بر آن دشت جنگ، چو شب گشت آوردگه تار و تنگ.، فردوسی.، - تار و تنگ آوردن، تیره و تار کردن. تاریک و سخت ساختن:، به انبوه لشکر بجنگ آورید، بر ایشان جهان تار و تنگ آورید.، فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ص 2615).، فرنگیس را چون بچنگ آورم، بچشمش جهان تار و تنگ آورم.، فردوسی (ایضاً ص 739)

معنی تار و تنگ در فرهنگ لغت هوشیار

تیره و تار سخت تیره تاریک و سخت

معنی تار و تنگ - جستجوی لغت در جدول جو

تار و تنگ

لغت نامه دهخدا

تار و تنگ

فرهنگ لغت هوشیار

تار و تور

بسیار تیره و تاریک
ریزه ریزه، ذره ذره

فرهنگ فارسی عمید

تار و تور

(رُ)

سخت تیره و تاریک. (جهانگیری). بسیار تیره و تاریک. (برهان). تاریک و تیره و بسیار تاریک. (آنندراج) (انجمن آرا). سخت تاریک. (فرهنگ رشیدی) :
بمیدان چنین گفت بهرام گور
که اکنون که شد روز ما تار و تور...
فردوسی.
، ریزه باشد. (جهانگیری). ریزه ریزه و ذره ذره را نیز گویند. (برهان) (آنندراج) (انجمن آرا)

لغت نامه دهخدا

تار و تنبک

(رُ تُمْ بَ)

رجوع به تار و تمبک شود

لغت نامه دهخدا